Waar laat jij je door leiden in je keuzes?

 

De keuze voor het werk dat je doet is een invloedrijke keuze in je leven. Het bepaalt hoe en waar je het grootste deel van je leven doorbrengt.

Herken je het volgende: je leeft naar de weekenden en vakanties toe. ‘s Avonds, na een werkdag, ben je moe. De baan is misschien niet leuk, inspirerend en zingevend, maar vol te houden. Je kiest voor deze baan, want het zorgt ervoor dat je in ieder geval niet te weinig geld hebt…

Sta hier dan eens bij stil: als je helemaal teruggaat naar de bron van deze keuze, wat vind je dan? Ben je bijvoorbeeld bang om te verliezen wat je hebt, zoals je huis en je spullen? Of heb je angst voor het onbekende, voor wat er voor in de plaats zou komen als je gaat doen wat echt bij je past, waar je echt jouw passies en talenten in kunt uiten?

 

Maakt het uit wat het is? Zou je dan je angst compleet moeten negeren en gewoon lukraak keuzes maken? Ik wil je voorstellen iets anders te doen: kijk de angst eens goed in de ogen. Kijk ernaar gewoon zoals deze is, waar voel je het in je lichaam? Waarom hecht je aan deze angst?

In ieder van ons is een vertrouwen en zekerheid aanwezig, die je niet buiten jezelf hoeft te zoeken. Het is eenvoudig in je aanwezig en verbindt alles en iedereen. Kun je contact maken met dit vertrouwen? Kun je contact maken met je diepste wensen en verlangens, kun je je hart openstellen voor hetgeen dat je hier op aarde écht te doen hebt? Durf je je keuzes hierop te baseren en je intuïtie gaan volgen? Kun je eenvoudigweg nemen wat er zich aandient?

Kiezen vanuit je hart en intuïtie vraagt moed, maar geeft tegelijkertijd ruimte voor unieke kansen. Het maakt het leven tot een boeiende, continue ontdekkingsreis!

 

Om dit te illustreren vertel ik nog kort het verhaal van mijn ervaring met Fries, het paard dat ik de afgelopen week voor een klant in training had. Dit paard ken ik al langer, omdat ik zijn bijrijdster al geruime tijd lesgeef. Maar nu had ik voor het eerst echt gelegenheid om zelf rijdend met hem aan het werk te gaan. Ik had tijdens het lesgeven al opgemerkt dat hij niet zo veel ophad met hulpen van de teugel. Zo kon ik vanaf de grond in schouderbinnenwaarts bijvoorbeeld met hem werken puur vanuit mijn lichaam, teugels leken hem eerder te storen. Mijn intuïtie zei dat hij helemaal geen teugels nodig had om mee te communiceren.

Na de eerste 5 minuten rijden besloot ik dan ook het hoofdstel, bitloos overigens, in zijn geheel weg te nemen.  Hierna volgde een van de mooiste ervaringen die ik ooit op een paard heb mogen mee maken…! En dat terwijl ik voor de eerste keer op dit paard reed en nog nooit zonder hoofdstel had gereden.

Ik nodig je uit om af en toe eens stil te staan bij je keuzes. Waarom maak je deze keuze? Kies je vanuit angst, of vanuit je hart?